Psychoterapia młodzieży
Wiek dojrzewania, czyli adolescencja, jest bardzo szczególnym i trudnym okresem w rozwoju człowieka. Jest to czas trudny zarówno dla dzieci, jak i rodziców. Adolescencja, czyli okres wzmożonej emocjonalności, jest czasem, kiedy emocje są żywe i intensywne, w którym znaczne wahania nastroju są czymś na porządku dziennym, co powoduje, że rodzice nierzadko obserwują całą gamę uczuć jak podczas jazdy na rollcoster. Od burzliwej kłótni poprzez demonstrowanie niezadowolenia, po wycofanie i zamknięcie się w swoim pokoju z słuchawkami na uszach.
Trudność w przypadku nastolatków polega na rozróżnieniu i określeniu zachowań, które mieszczą się w granicach normy rozwojowej, jaką jest adolescencja, a tymi, które są początkiem poważnych trudności. W związku ze specyfiką tego czasu i niepokojem rodziców związanym z zachowaniem dziecka, zapraszamy na konsultacje, które dają podstawę do rozwiania wątpliwości.
Terapia nastolatków
Terapia nastolatków polega głównie na rozmowie oraz udostępnieniu możliwości rysowania i tworzenia wytworów plastycznych. Podczas spotkań z nastolatkiem terapeuta uważnie analizuje wypowiedzi i zachowanie pacjenta, każde "kaszlnięcie, poruszenie krzesłem, wszystkie zachowania dziecka, odbiera jako komunikaty" ("Teoria Melanii Klein w praktyce klinicznej", H. Segal), które rozumie jako próbę przekazania ważnej informacji ze świata przeżyć nastolatka.
W czasie terapii psychoterapeuta nazywa stany emocjonalne nastolatka, tłumaczy mu je, pokazuje alternatywne rozumienie, jako np. źródło nagromadzonych napięć, frustracji, niepewności, lęków, agresji, zakłopotania czy zagubienia, jakie towarzyszą mu w codziennym życiu. Jednocześnie pozwala mu pozostać sobą i akceptuje go takim, jaki jest bez oceniania go i naciskania na zmianę. W atmosferze zrozumienia nastolatek może stawać się sobą, może zacząć samodzielnie myśleć i podejmować własne decyzje; staje się psychologicznie bardziej dojrzały i może realizować siebie.
